304 dni

 

Pamiętam to wszystko bardzo dokładnie, słoneczny dzień, widok gór i świeże czyste powietrze. Nigdy nie pomyślałabym, że to właśnie tym powietrzem chciałabym oddychać już zawsze, że to z tymi widokami chciałabym witać się rano i żegnać wieczorem. Przez to wszystko zdałam sobie sprawę, że wszystkiego mieć nie mogę... Tydzień skończył się szybciej niż przypuszczałam, widok gór rozmył się w pamięci i czyste powietrze rozeszło się w spalinowym miejskim dymie. I jak tu żyć w pustce bez waszych uśmiechów, bez waszej muzyki, bez was ? Czy wy też zauważyliście jak trudno funkcjonować w innym świecie a jak łatwo było tam ? Oszalałam. Oszalałam od samotnych i bezsennych nocy. Oszalałam z tęsknoty. Potrzebuje was w moim życiu. Potrzebuje was robiąc sobie śniadanie, przygotowując do szkoły czy wynosząc śmieci. Zaczęłam odliczać dni, godziny, minuty do spotkania z wami siedząc w wesołym towarzystwie. Siedząc przed telewizorem myślę, jak fajnie byłoby gdybyście oglądali go ze mną. Ledwo co zawitaliście w moim sercu i już odeszliście w swoje strony ?Ale jeśli to konieczne, to czy będę potrafiła się z tym pogodzić ?

''idąc cmentarna aleją, szukam Ciebie mój przyjacielu''

PS.DZIĘKUJE ZA 9 TYSIĘCY ODWIEDZIN